Jan Januszowski

Jan Januszowski (1550–1613), syn Łazarza Andrysowica, drukarza krakowskiego, dziedzica oficyny Hieronima Wietora. Był wszechstronnie wykształconym humanistą. W 1577 roku drukarnia ojca stała się jego własnością. Szybko postawił ją na poziomie nie ustępującym najlepszym tłoczniom europejskim. Obok troski o merytoryczną poprawność druków, wiele uwagi poświęcał ich formie zewnętrznej. Używał starannie wyciętych i odlanych pism wzorując się m.in. na pismach Plantina. Na sejmie w 1588 roku otrzymał za swe zasługi szlachectwo, a dwa lata później Zygmunt III przyznał mu tytuł Architypografa. Januszowski był twórcą pierwszego polskiego kroju czcionek, Nowego Karakteru Polskiego. Pierwsze dwa gotowe komplety nowej „polszczyzny prostej i ukośnej” w stopniu gros-texte przedstawił w 1594 roku. Z czasem sporządzono jeszcze czcionki obu odmian w stopniach saint-augustin, scholastyka i garmond. Duża część matryc i stempli tych czcionek znalazła się potem w drukarni Akademii Zamoyskiej, przy której organizowaniu Januszowski pracował na prośbę kanclerza i hetmana Jana Zamoyskiego. O Januszowskim m.in. w: Drukarze dawnej Polski od XV do XVIII wieku, t. 1, Małopolska, cz. 1, Wiek XV–XVI. Ossolineum 1983.