. . .
„Di” oznacza „znaki diakrytyczne”, ponieważ czcionka zawiera wiele wersji tych znaków opartych na formach historycznych. „Grotesk” odnosi się do czcionek bezszeryfowych z początku XIX wieku, z których czerpie krój pisma. Wysokość wielkich liter jest mniejsza niż wydłużeń górnych (ascenderów) minuskuły, co zapewnia dodatkowe miejsce na znaki diakrytyczne. Znaki diakrytyczne mają z kolei warianty wywodzące się z różnych tradycji typograficznych - od inkunabułów po zastępcze rozwiązania "DIY", popularne w ubogiej gospodarce PRL. Współpraca: Dominika Nika Langosz.
Liczba odmian: 4
