. . .
Kiedy Łukasz Dziedzic pracował przede wszystkim jako projektant czasopism, nieustannie poszukiwał nowych krojów. Większość jego wczesnych krojów pism powstało, bo czuł, że istniejące już pisma nie do końca sprawdzały się w projekcie edytorskim, nad którym pracował. Dziedzic testował większość swoich krojów w prawdziwych layoutach czasopism i udoskonalał je w tym procesie. Tak było też w przypadku FF Pitu: wczesna wersja kroju była używana w tygodniku „Europa”. Krój zaistniał w 2002 roku jako zestaw zawadiackich, ozdobnych wersalików, którym towarzyszyła minuskuła znajdująca się się gdzieś między kursywą Didota a miedziorytem. Ceche charakterystyczne FF Pitu to duży kontrast oraz zakończenia kresek w kształcie ostrzy, nieco łagodzone przez obszerne pętle z ogoniastymi zwieńczeniami. Podczas rozbudowy kroju Dziedzic zachował pochylenie, dodał trzy odmiany grubości, zmienił proporcje minuskuły, przeprojektował zdobienia i dodał zestaw zwykłych wersalików i kapitalików w stylu didone. W 2004 roku projekt FF Pitu pokazany został na zorganizowanej przez Słowackie Centrum Designu wystawie „Bookmark”, która odbyła się w Hadzie i prezentowała kroje pism z Europy Środkowo-Wschodniej. W 2009 roku FF Pitu otrzymał Certyfikat Doskonałości podczas ISTD Awards.
Liczba odmian: 6
