Od druku wypukłego do offsetowego (1901–1950)
W miarę postępu technicznego stopniowo rośnie świadomość społecznej roli typografii, i to nie tylko jej aspektów estetycznych, ale też funkcjonalnych. Już w 1905 roku w Królestwie Kongresowym przepisy dotyczące podręczników szkolnych ustalają maksymalną liczbę piętnastu liter w jednym centymetrze kwadratowym tekstu. W Warszawie działają odlewnie czcionek Idźkowskiego, Jeżyńskiego, Koziańskich i Konata. W 1914 roku pierwsze linotypy rozpoczynają pracę w Krakowie i od tej chwili postępuje mechanizacja składania, szeroko wykorzystywane są linotypy i monotypy do tzw. składu gorącego. W typografii przed I wojną światową oraz dwudziestolecia międzywojennego przejawia się kilka prądów artystycznych charakterystycznych dla tych lat: secesja związana m.in. z czasopismem „Chimera”, nurt tzw. polskiej sztuki dekoracyjnej, awangarda konstruktywizmu i futuryzmu oraz Art Deco. W 1927 r. drukarstwo zaliczono urzędowo do kategorii przemysłu. Po II wojnie światowej, na bazie firmy Idźkowski i S-ka powstaje przedsiębiorstwo państwowe Odlewnia Czcionek, do którego trafiają zachowane zasoby matryc pozostałych warszawskich giserni.
